در هر صنعتی برای هر یک از بخش‌های تولید، تخصص‌های متفاوتی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و با همکاری همدیگر کار را به اتمام می‌رسانند. دانستن درمورد این حرفه‌ها، که چرخ‌دنده‌های یک کارگاه، کارخانه یا حتی یک برند بین‌المللی را به گردش در می‌آورند به دید عمیق‌تری از نحوه فعالیت آن منتج می‌شود.
نحوه کار در صنایع زیرشاخه مد نیز به‌صورتی است که برای پیشبرد کار، نیازمند نیروی متخصص است. افرادی که مانند عوامل پشت صحنه یک فیلم جریان کار را جلو می‌برند اما ممکن است چندان شناخته نشوند یا حتی گاهی ندانیم کار آنها چه نقشی در تولید آن کالا یا خدمت دارد، درست به‌مانند طراحان و استایلرها که اکثرا به اشتباه گرفته می‌شوند، هستند.
ورود
احتمالا کلمه استایلیست یا استایلر به گوشتان خورده است. عنوانی که شاید تا ده سال گذشته چندان مطرح نبود اما به‌سرعت رشد کرده و به یکی از بخش‌های اصلی مد تبدیل شده است. هرچند با توجه به فضای کلی مد می‌توان دید که در رتبه‌بندی‌های ارشد طراحی، دید کلی نسبت به استایلرها منفی است اما باید به یاد بیاوریم که خدمات خوبی که به ما ارائه شده، نتیجه همکاری یک تیم بوده و تلاش هر یک از اعضا ارزشمند است.
در زمان حال استایلربودن یکی از پردرآمدترین شغل‌ها به حساب می‌آید و فرصت سفر و ملاقات با افراد جالبی را برای شما فراهم می‌کند. اما تفاوت آن با طراح لباس چیست؟ شاید دلیل این سردرگمی، بخشی در این باشد که تعداد زیادی از استایلرهای خوب به‌خاطر دید خلاقانه، معمولا طراح نیز هستند یا تعدادی از طراحان پوشاک مانند تام فورد بیشتر استایلیست خوبی هستند.
طراح
طراح‌ها معمولا افرادی هستند که با توجه به محیط اطراف خود و با استفاده از موادی که در اختیار دارند، چیزی را خلق می‌کنند که ممکن است کاربرد یا ظاهری متفاوت از قبل نیز داشته باشد. طراحان لباس، پوشاک را تولید می‌کنند و الزاما نباید استایلیست‌های خوبی باشند. آنها کار خود را با طراحی روی کاغذ یا اسکچ شروع می‌کنند، انواع برش‌ها و طرح کلی را مشخص می‌کنند و تصمیم می‌گیرند چه رنگ و جنس نخی با چه روشی در لباس دوخته شود. ظاهر کلی لباس حاصل دست طراح آن است و برای جلوه آن باید تنها از او متشکر بود.
طراحان معمولا دارای تحصیلات آکادمیک هستند و با توجه به تخصص خود در یکی از رشته‌های طراحی تحصیل کرده‌اند. البته با توجه به ماهیت طراحی، بدون تحصیلات عالی نیز می‌توان مبانی آن را آموخت و طراحی کرد. همچنین یک طراح باید مانند یک مهندس در خط‌تولید، پروسه تولید محصول را بداند. طراحان باید دانشی کلی از چگونگی تولید محصول خود داشته باشند تا طراحی‌های خود را مطابق با ظرفیت تکنولوژی و تخصص برند ارائه کنند.
استایلر
استایلرها معمولا با اینکه گاهی لباسها را تغییر می‌دهند، چیز جدیدی تولید نمی‌کنند. استایلرها با انتخاب جنس پارچه و نوع لباس تلاش می‌کنند نوع پوشش یک فرد را مشخص کنند. بازار کار چنین حرفه‌ای می‌تواند بسیارگسترده باشد. در حالی که تعدادی از استایلرها از طرف مشاهیر استخدام می‌شوند تا آنها را برای مراسم فرش قرمز آماده کنند یا روتین پوشش ظاهری آنها را تغییر دهند، برخی به کار با برندهای مشهور یا کار در موزیک‌ویدئوها مشغول می‌شوند.
به‌عنوان مثال زمانی که در یک صحنه فیلم طراح صحنه تمامی اجزا و نوع چیدمان را مشخص می‌کند، استایلیست نوع پوشش افراد را طراحی می‌کند. انواع متفاوتی از استایلرها وجود دارد؛ مانند استایلرهای عکاسی که نحوه عکاسی از پوشاک و زیورآلات یک طراح یا حتی یک شخص را مشخص می‌کند. استایلرها برای به‌دست‌آوردن دید نهایی با مدیران هنری، تدوینگران هنری و عکاسان، هم‌فکری می‌کنند.
خروج
طراحان و استایلیست‌ها برای بی‌نقص جلوه‌دادن ظاهر مشتری خود تلاش می‌کنند و خط کاری بسیار نزدیک به یکدیگر دارند اما هریک باید اعتبار خود را داشته باشند. در حالی که طراحان، ذهنی مهندسی دارند و تولید را هدایت می‌کنند، استایلیست‌ها با خلاقیت و دید هنری خود یک چیدمان جذاب را ارائه می‌کنند.
منبع : مجله اینترنتی مدوپیا
