سکنجبین ظاهرا ” سک انگبین” یا ” سرکه انگبین” بوده است. سِک در فارسی به معنای سرکه بوده و انگبین نیز برای عسل اصطلاح می شده زیرا سابقا و قبل از کشف شکر از گیاهان،سکنجبین که معرب سرکنگبین است با عسل درست می شده است.سکنجبین بسته به اینکه برای چه نوع مزاجی مصرف شود و برای درمان چه نوع بیماری بکار برود،ممکن است با سرکه، تمرهندی، آب نارنج، لیمو ترش، سیب ترش، گلابی ترش یا به ترش تهیه شود.
و از نظر شیرینی ممکن است با عسل، دوشاب انگور و شیره خرما و غیره شیرین گردد و در هریک از موارد و ترکیب های فوق با نسبت های مختلف بسته به اینکه بخواهند ترش یا شیرین باشد درست می شود.
مثلا اگر سرکه و عسل مساوی گرفته شود نوشابه ای مایل به سردی به دست می آید که برای تقویت کبد و معده و انواع تب ها و رفع تشنگی مفید است. در مورد مزاج های معتدل ممکن است مقدار عسل دو برابر سرکه یا بیشتر باشد تا نوشابه معتدلی حاصل شود.
اگر در نظر باشد برای مزاج های گرم تهیه شود سرکه آن بیشتر و اگر برای مزاج های سرد باشد عسل آن خیلی بیشتر در نظر گرفته می شود. هم چنین در مورد بیماری های مختلفی که در نظر است با سکنجبین درمان شوند. بسته به نوع بیماری سکنجبین با تخم گیاهان سرد یا تخم گیاهان گرم درست می شود.
سکنجبین ساده برای تسکین عطش، باز کردن انسداد عروق، رفع سردرد گرم، تقویت معده و کبد مفید است.اگر سرکه و عسل برابر باشد برای بیماری های بلغمی، باز کردن انسداد عروق، تقویت کبد و معده و تب های مزمن نافع است. ولی اگر از سرکه و شکر سرخ برابر استفاده شود، مزه آن ترش خواهد بود و نوشابه مایل به سردی است و برای رفع صفرا، تب، باز کردن انسداد عروق، رفع تشنگی، ناراحتی های طحال، کبد و معده مصرف می شود.
نکته: در ساخت سکنجبین حتما از سرکه های طبیعی استفاده شود.
مواد لازم برای تهیه سکنجبین
سرکه ۲ واحد/ عسل ۵ واحد / آب چهار واحد (یا آن قدر که لازم باشد با توجه به غلظتی که مورد نظر است.)
در نسخه دیگری : سرکه یک واحد / عسل ۵ واحد
در نسخه دیگری : سرکه یک واحد / عسل خوب خالص دو و نیم واحد / آب بر حسب غلظت مورد نظر
(دستورات مختلف برای خواص درمانی مختلف است)
طرز تهیه سکنجبین
ابتدا سرکه و عسل و آب را مخلوط کرده بجوشانید و کف آن را بگیرید تا به یک چهارم تا یک پنجم برسد و به قوام آید.
منبع : گهر
