لنفوم سرطانی است که در سلول های مبارزه کننده با عفونت سیستم ایمنی به نام لنفوسیت ها شروع می شود. این سلول ها در غدد لنفاوی، طحال، تیموس، مغز استخوان و سایر قسمت های بدن قرار دارند. هنگامی که لنفوم دارید، لنفوسیت ها تغییر می کنند و خارج از کنترل رشد می کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد این بیماری یا استفاده از خدماتی از قبیل رادیولوژی در منزل روی لینک زیر کلیک کنید.
https://kianmeds.com/radiology-and-sonography-at-home/
دو نوع اصلی لنفوم وجود دارد:
غیر هوچکین: اکثر افراد مبتلا به لنفوم دارای این نوع هستند.
هوچکین
لنفوم غیر هوچکین و هوچکین شامل انواع مختلفی از سلول های لنفوسیتی است. هر نوع لنفوم با سرعت متفاوتی رشد می کند و واکنش متفاوتی به درمان نشان می دهد.
لنفوم بسیار قابل درمان است و چشم انداز آن بسته به نوع لنفوم و مرحله آن می تواند متفاوت باشد. پزشک می تواند به شما در یافتن درمان مناسب برای نوع و مرحله بیماری کمک کند.
لنفوم با سرطان خون متفاوت است. هر یک از این سرطان ها در نوع متفاوتی از سلول ها شروع می شود.
لنفوم در لنفوسیت های مبارزه کننده با عفونت شروع می شود.
سرطان خون در سلول های خون ساز داخل مغز استخوان شروع می شود.
لنفوم نیز مانند لنف ادم نیست، که مجموعه ای از مایعات است که در بافت های بدن هنگام آسیب یا انسداد سیستم لنفاوی تشکیل می شود.
علل
دانشمندان نمی دانند در بیشتر موارد چه چیزی باعث لنفوم می شود.
ممکن است بیشتر در معرض خطر باشید اگر:
در سن 60 سالگی یا بیشتر به دلیل لنفوم غیر هوچکین هستید
بین 15 تا 40 سال یا بیشتر از 55 سال برای لنفوم هوچکین هستند
مذکر هستند، اگرچه زیرگروه های خاص ممکن است در زنان شایع تر باشد
داشتن سیستم ایمنی ضعیف ناشی از HIV/AIDS، پیوند عضو، یا به دلیل اینکه با یک بیماری ایمنی بدنیا آمده اید
داشتن یک بیماری سیستم ایمنی مانند آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن، لوپوس یا بیماری سلیاک
به ویروسی مانند اپشتین بار، هپاتیت C یا لوسمی/لنفوم سلول T انسانی (HTLV-1) آلوده شده باشید.
یک خویشاوند نزدیک داشته باشید که مبتلا به لنفوم باشد
در معرض بنزن یا مواد شیمیایی بودند که حشرات و علف های هرز را از بین می برد
در گذشته برای لنفوم هوچکین یا غیر هوچکین تحت درمان قرار گرفتند
برای سرطان با پرتو درمان شدند
علائم
علائم هشدار دهنده لنفوم عبارتند از:
غدد متورم (غدد لنفاوی)، اغلب در گردن، زیر بغل یا کشاله ران که بدون درد هستند.
سرفه
تنگی نفس
تب
عرق شبانه
خستگی
کاهش وزن
خارش
بسیاری از این علائم همچنین می توانند علائم هشدار دهنده بیماری های دیگر باشند. به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که آیا لنفوم دارید یا خیر.
گرفتن تشخیص
قبل از انجام هر گونه آزمایش، پزشک شما می خواهد بداند:
چه حسی داشتی؟
اولین بار چه زمانی متوجه تغییرات شدید؟
درد داری؟ جایی که؟
اشتهای شما چطور است؟
آیا وزن کم کرده اید؟
آیا احساس خستگی یا ضعف می کنید؟
مشکلات پزشکی و درمان های فعلی شما چیست؟
سابقه پزشکی گذشته شما از جمله شرایط و درمان ها چیست؟
سابقه پزشکی خانوادگی شما چیست؟
پزشک شما یک معاینه فیزیکی از جمله بررسی غدد لنفاوی متورم انجام خواهد داد. این علامت به این معنی نیست که شما سرطان دارید. اغلب اوقات، یک عفونت – غیر مرتبط با سرطان – باعث تورم غدد لنفاوی می شود.
ممکن است برای بررسی سلول های سرطانی بیوپسی غدد لنفاوی انجام دهید. برای این آزمایش، پزشک تمام یا بخشی از غدد لنفاوی را برمی‌دارد یا از یک سوزن برای برداشتن مقدار کمی از بافت از گره آسیب‌دیده استفاده می‌کند.
همچنین ممکن است یکی از این آزمایش ها را برای کمک به تشخیص، مرحله بندی یا مدیریت لنفوم انجام دهید:
آسپیراسیون مغز استخوان یا بیوپسی. پزشک از یک سوزن برای برداشتن مایع یا بافت از مغز استخوان – قسمت اسفنجی داخل استخوان که در آن سلول‌های خونی ساخته میشود – استفاده می‌کند تا به دنبال سلول‌های لنفوم باشد.
اشعه ایکس قفسه سینه. این کار با استفاده از دوزهای کم تشعشع برای ایجاد تصاویری از داخل قفسه سینه شما انجام می شود.
ام آر آی. یک تکنسین از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از اندام ها و ساختارهای داخل بدن شما استفاده می کند.
اسکن PET. این آزمایش تصویربرداری از یک ماده رادیواکتیو برای جستجوی سلول های سرطانی در بدن شما استفاده می کند.
تست مولکولی این آزمایش برای یافتن تغییرات در ژن‌ها، پروتئین‌ها و سایر مواد در سلول‌های سرطانی استفاده میشود تا به پزشک شما کمک کند تا بفهمد کدام نوع لنفوم دارید.
آزمایشات خون اینها تعداد سلول های خاص، سطح مواد دیگر یا شواهد عفونت را در خون شما بررسی می کنند.
درمان های اصلی برای لنفوم غیر هوچکین عبارتند از:
شیمی درمانی که از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند
پرتودرمانی که از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند
ایمونوتراپی، که از سیستم ایمنی بدن شما برای حمله به سلول های سرطانی استفاده می کند
درمان هدفمند که جنبه‌های سلول‌های لنفوم را هدف قرار می‌دهد تا رشد آنها را مهار کند
درمان های اصلی برای لنفوم هوچکین عبارتند از:
- شیمی درمانی
- پرتو درمانی
- ایمونوتراپی
اگر این درمان ها جواب نداد، ممکن است پیوند سلول های بنیادی انجام دهید. ابتدا دوزهای بسیار بالایی از شیمی درمانی دریافت خواهید کرد. این درمان سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد، اما سلول‌های بنیادی مغز استخوان را که سلول‌های خونی جدید می‌سازند نیز از بین می‌برد. پس از شیمی درمانی، پیوند سلول های بنیادی را برای جایگزینی سلول های تخریب شده دریافت خواهید کرد.
دو نوع پیوند سلول های بنیادی را می توان انجام داد:
پیوند اتولوگ از سلول های بنیادی خود شما استفاده می کند.
پیوند آلوژنیک از سلول های بنیادی گرفته شده از یک اهدا کننده استفاده می کند.
مراقبت از خود
درمان لنفوم می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. با تیم پزشکی خود در مورد راه های تسکین علائمی که دارید صحبت کنید.
همچنین از پزشک خود در مورد تغییراتی در رژیم غذایی و ورزش خود بپرسید که می تواند به شما کمک کند در طول درمان احساس بهتری داشته باشید. اگر مطمئن نیستید چه نوع غذایی بخورید از یک متخصص تغذیه کمک بخواهید. ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی یا شنا می‌توانند خستگی را از بین ببرند و در طول درمان‌هایی مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی به شما کمک کنند احساس بهتری داشته باشید. همچنین ممکن است درمان‌های جایگزین مانند آرامش، بیوفیدبک یا تصویربرداری هدایت‌شده را برای کمک به تسکین درد امتحان کنید.
