“سالار بیل” ۲۳ ساله است. او تحصیلات‌اش را در رشته کارگردانی و فیلمسازی شروع کرد اما پس از مدتی جامعه‌شناسی و روانشناسی خواند. می‌گوید از همان دوران کودکی و نوجوانی در مهمانی‌های خانوادگی به هم سن و سال‌هایش پیشنهاد می‌داده که چه لباسی بپوشند. حالا چهار سال است که وارد حرفه طراحی لباس و مد شده است. او امسال به عنوان تنها طراح مرد در “هفته مد تهران” مجموعه قابل توجهی به نام “هفت باد” ارائه داد. این مجموعه با الهام از مراسم “زار” در جنوب ایران طراحی شده بود. در گفتگویی با او از ایده‌ها و انگیزه‌هایش پرسیدیم.
شما با چه پیش زمینه‌ای وارد کار لباس شدید و فعالیت شما به عنوان طراح لباس چطور آغاز شد؟
من تحصیلاتم را در رشته فیلمسازی و کارگردانی شروع کردم. با توجه به علاقه‌ای که همیشه به طراحی لباس داشتم، برای فیلم و تاتر کودک لباس طراحی می‌کردم. نهایتا چهار سال پیش اولین مجموعه‌ام را ارائه دادم.
درباره پروسۀ کارهایتان در طراحی لباس بگویید؛ از ایدۀ اولیه تا خرید پارچه و نهایتا طراحی و تولید لباس‌ها.
هر آدمی در زندگی تجربه‌ها و چالش‌هایی را پشت سر می‌گذارد. برای من این تجربه‌ها و چالش‌ها ایده و مضمون کارهایم هستند. از طرفی فضاسازی همیشه برایم اهمیت دارد و تا به فضایی که مایلم نرسم مجموعه‌هایم شکل نمی‌گیرند. این فضا در هر مجموعه متفاوت است؛ فضایی افسرده، فضایی ماوراءالطبیعی یا هر فضای دیگری. بعد اسکیس [پیش‌طرح] می‌زنم و برای طراحی لباس‌ها هر آنچه در ذهن دارم را روی کاغذ پیاده می‌کنم. در واقع خلق‌کردن همیشه برای من راهی بوده تا بتوانم احساساتم را بروز دهم و خودم را تخلیه کنم.
بعد سراغ پارچه‌ها می‌روم. گاهی پارچه‌ها را آنلاین از دبی خریداری می‌کنم و گاهی از همین پارچه‌فروشی‌هایی که در شهر می‌شناسم در مناطقی مثل گاندی، تجریش و عبدل‌آباد. پارچه‌ها و جنس و بافت آن را هم با توجه به فضای هر مجموعه انتخاب می‌کنم.
در کاتالوگ هفته مد تهران آمده است که مجموعۀ “هفت‌باد” را با الهام از معانی متافیزیکی و هفت‌باد زار به نمایش گذاشته‌اید، داستان چیست؟
فرهنگ بومی جنوب ایران، که تاثیرگرفته از پاکستان، هند، آفریقا و عرب‌هاست همیشه برای من الهام‌بخش بوده است. برای ساخت مجموعه‌ای با عنوان “زرق و برق بندرعباس” سفر پژوهشی به آنجا داشتم. برایم مهم بود که به زیبایی‌شناسی خاص آن فضا علیرغم زشتی‌ها و کمبودها و ایرادها توجه کنم. در مورد پوشش زنان می‌دیدم حجاب بیشتر آن‌ها چادر است اما با تنوع رنگ و طرح، که این برایم بسیار جالب بود.
در کنار زرق و برق و تلالو در آن سرزمین، مراسمی به اسم “زار” وجود دارد. آن‌ها زار را یک بیماری که ناشی از فشار جغرافیایی و فشار زندگی سخت در آن سرزمین است، می‌دانند. می‌گویند آن شخص “زار” دارد و مواردی مثل زارهای مسلمان و غیر مسلمان، زارهای کشنده و خبیث و منفی.
درواقع مجموعه “هفت باد” ادامه مجموعه زرق و برق بندر است اما این بار می‌خواستم چیزی مربوط به حوزه جغرافیایی و جنبه دیگری از زندگی بندر را نشان دهم. در این مجموعه با اشاره به هفت باد زار یعنی باد نوبان، باد مشایخ، باد جن، باد پری، باد دیو و باد غول کارهایی ارائه دادم. ضمن اینکه در هفته مد تهران از یک ساز افریقایی استفاده کردم که حس و حال آن مراسم را در نمایش لباس‌های مجموعه‌ام نشان دهم.
به سفر تحقیقاتی جنوب اشاره کردید. آیا در این سفرها برای رسیدن به طراحی و ایده‌‌هایتان چیزهایی هم گردآوری می‌کنید؟
همان‌طور که قبلا گفتم در شروع هر کار به فضاسازی خیلی اهمیت می‌دهم. این سفرها و کارهای تحقیقی به نوعی من را در فضایی که می‌خواهم باشم، قرار می‌دهند. البته این طور نیست که من سیستماتیک و برنامه‌ریزی شده پیش بروم. خیلی تجربی اطلاعات مورد نیاز را فراهم و آن‌ها را در کارم وارد می‌کنم. ضمن اینکه فضاسازی باعث می‌شود کار روی یک پروژه را با سرعت بیشتری پیش ببرم. مثلا در مورد مجموعۀ هفته مد تهران چون دقیقا می‌دانستم علاوه بر زرق و برق بندر می‌خواهم وجه کمی تیره و تاریک آن یعنی زار را هم نشان بدهم تکلیف کار از ابتدا برایم روشن بود.
شما تنها شرکت‌کننده مرد در هفته مد تهران بودید. چه طراحان مرد دیگری را می‌شناسید که کارشان را می‌پسندید و یا شاید تاثیری بر کار شما داشته‌اند و اصولا در طراحی لباس چه چیزی الهام‌بخش شماست؟
من معتقدم مجموعه‌های من روایت دارند. از این جهت فکر می‌کنم حوزه کاری من با کارهایی که اینجا به عنوان طراحی لباس اتفاق می‌افتد همخوان نیست. طبیعتا فکر می‌کنم تاثیری از دیگر طراحان نمی‌گیرم، نه تنها از طراحان ایرانی، بلکه حتا تاثیری ازطراحی روز دنیا هم نمی‌گیرم چون اصولا با مد روز و یا رنگ سال کاری ندارم. من تاثیرم را از فضاهای دیگری می‌گیرم. مثلا از موسیقی؛ مجموعه اخیرم متاثر از “لوری اندرسون۱” [آهنگساز و موسیقی‌دان امریکایی] است.
به عنوان یک طراح لباس، دوست دارید برای خانم‌ها طراحی کنید یا آقایان؟
اگر به کارهای من توجه کنید تقریبا بیشتر آن‌ها برای جنسیت خاصی طراحی نشده‌اند و هم برای زن‌ها و هم برای مردها می‌تواند جذاب باشد. در شکل ظاهری لباس‌ها هم شما نمی‌توانید تشخیص دهید که حالا این لباس مردانه است یا زنانه چون من به این فاصله معتقد نیستم و فرقی بین آن‌ها نمی‌بینم. ولی اگر بخواهم انتخاب کنم باید بگویم که ترجیح‌ام طراحی لباس برای خانم‌هاست؛ از نظر من آن‌ها چون انسان دیگری را متولد می‌کنند “ابر انسان” هستند.
منبع : تهران بیکاوز
